Oorlogsgeheimen

Najaar 1943. Tuur is elf jaar. Hij woont in een klein dorp in Zuid-Limburg, waar iedereen elkaar kent. Toen drie jaar geleden de oorlog begon, vond Tuur het spannend, maar langzaam aan ontdekt hij dat Duitsers vreselijke dingen kunnen doen. Maartje is bijvoorbeeld bij haar oom en tante in het dorp komen wonen omdat het in haar eigen woonplaats IJmuiden te gevaarlijk werd. En de Duitsers schoten ‘s nachts een vliegtuig neer, waardoor er vijf Engelse vliegeniers omkwamen. Per ongeluk ontdekt Tuur dat zijn vader en broer de zesde piloot op zolder verborgen houden.

 

Op een dag vertelt Maartje aan Tuur haar grote geheim: ze heet eigenlijk Tamar en ze is joods. Hoewel Tuur zijn mond houdt, wordt Maartje verraden. Tuur moet ‘s nachts machteloos toekijken hoe ze door Duitsers wordt meegenomen. Ook Tuurs broer komt in gevaar als hij niet voor de Duitsers wil werken en moet onderduiken in de mergelgrotten. 


Na de bevrijding komt Maartje niet meer terug. Vijftien jaar na de oorlog, als Tuur allang volwassen is, komt Maartjes broer Daniël naar het dorp, op zoek naar herinneringen aan zijn zusje. Tuur vertelt hem dat hij zijn dochtertje Tamar genoemd heeft.

 

Oorlogsgeheimen geeft een aardig sfeerbeeld van een Limburgs dorp tijdens de tweede wereldoorlog. Tuur probeert de oorlog zwart-wit te bekijken -men is ‘goed’ of men is ‘slecht’- maar hij raakt in verwarring als de NSB-buurman hen laat schuilen in zijn kelder, of als zijn broer Leo een pistool blijkt te hebben waarmee hij zich verdedigt tegen Duitsers.


Belangrijkste deel van het boek is natuurlijk Tuurs vriendschap met Maartje, die Tamar blijkt te heten. Het was opvallend dat ze na de oorlog niet meer terugkwam, want daardoor kreeg het verhaal tenminste niet zo’n happy-end als andere Vriens-boeken doorgaans wel hebben. De epiloog waarin Daniël naar het dorp komt, is zelfs ontroerend. De historische boeken van Vriens zijn stukken beter dan zijn boeken die op en om school spelen.

 

Oorlogsgeheimen is geschreven in de derde persoon enkelvoud, merkwaardig genoeg in de tegenwoordige tijd, maar dat stoort niet. Het geeft het verhaal misschien zelfs extra vaart. Een vergelijkbaar boek als De kinderen van het Achtste woud (Pelgrom) is weliswaar stukken subtieler, maar toch is Oorlogsgeheimen een geslaagd boek over de oorlog voor lezers vanaf elf jaar.

 

Mijn mening:

Ik vind het een interessant boek, het is mooi hoe ze liefde geven aan elkaar. Dat de mensen hetzelfde blijven als toen ze waren. Sommige lieten zich beïnvloeden door de Duitsers. Maar dat werd dan afgestraft na de oorlog. Het was een mooi boek, maar ik vond het wel jammer dat Tuur Maartje niet meer heeft terug gezien.

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb